Ludlul bēl Nēmeqi

Ny Ludlul bel Nemeqi dia asa soratra anisan' ny literatioram-pahendrena tany Atsinanana Akaiky, tany Mesôpôtamia amin' ny teny akadiana, izay mirakitra ny fitarain' ny olona iray (atao hoe Shubshi-meshre-Shakkan) avy amin' ny fianakavian' olona babilôniana, izay very sitraka teo anatrehan' ny mpanjaka na dia nanana fitondran-tena tsy misy ho kianina aza.

Io lohateny io, izay avy amin' ny andalana fanombohany, dia midika hoe "Midera ny tompo hendry indrindra aho". Matetika dia atao amin' ny fiteny ankehitriny hoe "Teny irerin' ilay olo-marina miaritra fijaliana" na "Tononkalon' ilay olo-marina miaritra fijaliana" ny lohatenin' io asa soratra io.

Nitaraina amin' ny andriamanitra Marduk i Shubshi-meshre-Shakkan, ka naneho aminy ny tsy fahafantarany ny hevitry ny zavatra mahazo azy alohan' ny hitondrany eo anatrehany ny vavaka ataony mba hampiverina amin' ny laoniny ny momba azy. Rehefa afaka fotoana vitsy taty aoriana dia tonga namonjy an' ilay olona tia vavaka io andriamanitra io ka nihatsara amin' izay ny momba azy.

Matetika dia ampitahaina amin' ny Bokin' i Jôba ao amin' ny Baiboly ity lahatsoratra ity.

Famintinana

Nisy lehilahy iray izay nilaza fa nanana fitondran-tena mendrika sy niaina tao anaty fitiavam-bavaka avy amin' ny fianakaviana mbony firazanana, izay very sitraka teo anatrehan' ny mpanjaka, ka noharatsin' ny olona mpanohitra azy sy notsikerain' ny fianakaviany.

Ny ampahany be amin' ilay lahatsoratra dia mikasika ny fitantarana ny aretina mahazo ny mpitantara, sy ny fiezahany hanao izay hahasitrana ny tenany amin' ny alalan' ny mpandroaka fanahy ratsy isankarazany. Tsy azony hoe maninona no mahazo azy izany rehetra izany, nefa nanaja hatrany ny andriamaniny izy, sady ny fitiavam-bavaka ao aminy dia tsy misy hokianina.

Ny Mesôpôtamiana dia mino fa manasazy ireo izay tsy tia vavaka ny andriamanitra tompoiny, ary manome valisoa izay tia vavaka. Noho izany dia tsy azon' ilay mitaraina ny zavatra mahazo azy, satria tsy hitany izay adidy tsy vitany. Nanatsoaka hevitra izy fa tsy takatry ny olombelona ny fiheveran' ny andriamanitra, ka zava-miafina tanteraka aminy ny fiheveran' ilay andriamaniny, dia nitohy ihany ny fitokisany amin' ny andriamaniny.

Tamin' ny farany dia onena ny mpanompony ny andriamanitra Marduk ka namonjy azy. Tsara fiafarana ilay tantara ary niverina tamin' ity mpanompon' andriamanitra ity indray ny fankasitrahana azy sy ny laharam-boninahiny tany aloha.

Fampianarana

Io fitantarana io dia mifanaraka tanteraka amin' ny lalàm-pitondrantena mesôpôtamiana: tsy takatry ny eritreritry ny olombelona ny fiheveran' ny andriamanitra, nefa na dia mahatsapa aza ny tena fa ianjadian' ny tsy fahamarinana, dia tsy tokony hanome tsiny an' ireo andriamanitra ireo fa tokony hanohy ny fitiavam-bavaka sy hatoky azy ireo. Ny fitenenana hoe "olo-marina miaritra fijaliana" amin' ny mpitantara dia azo toherina satria ny fitiavam-bavaka sy ny tsy fahafantarany ny fahadisoany no anamarinany izany, fa tsy amin' ny alalan' ny fahendreny sy ny tsy fananany tsiny. Ny teny farany dia manatena zavatra tsara kokoa, satria matoky ny andriamanitra izy sady resy lahatra fa mahalala ny marina izy ireo na dia tsy fantatry ny olombelona aza izany, ka tsy maintsy ho avy hamonjy ny olombelona izay tena mivavaka.

Jereo koa

• Lahateny fiarovana ny andriamanitra babilôniana (na Teodike babilôniana)
• Bokin' i Jôba