Fahadisoam-panantenana lehibe
Ny fahadisoam-panantenana lehibe dia ny fahakiviana sy ny fahamenarana ary ny fihemorana nahazo ny mpanaraka ny fampianarana sy ny toritenin' i William Miller taorian' ny tsy fahatanterahan' ny fiavian' i Jesosy Kristy fanindroany avy any an-danitra sy ny tsy fahatanterahan' ny fitsanganan' ny mpino efa maty ka hampiakarina any any an-danitra, tsy araka ny fahazoany ny voalazan' ny Baiboly sy ny kajy nataony momba izany. Nanambara mantsy i William Miller, araka ny fahazoany indrindra ny faminaniana ao amin' ny Bokin' i Daniela sy ao amin' ny Bokin' ny Apôkalipsy, fa hiverina indray ety an-tany eo anelanelan' ny daty roa voatondro i Jesosy Kristy (izany hoe eo anelanelan' ny 21 Marsa 1843 sy 21 Marsa 1844). Tsy tanteraka izany. Atao hoe "Fahadisoam-panantenana voalohany" izany tsy fahombiazan' ny faminaniana izany izay noheverina fa vokatry ny fahadisoan' ny kajy natao. Maro ny mpanaraka an' i Miller izay niala ny fikambanana notarihiny tamin' izany fotoana izany.
Novaina indray ny daty avy eo ka ny 22 Ôktôbra 1844 no noheverina fa daty tena izy amin' izay. Rehefa nihananakaiky ilay andro lehibe dia tsy nanao ny asa aman-draharaha andavanandro intsony ny mpanaraka ny milerisma fa nankany amin' ny havany avy sy any amin' ny tanindrazany avy. Nankeo amin' ny vato teo andrefan-tranony i Miller sy ireo namany akaiky ka niandry ny fiavian' ny Tompo sy ny fitsangan' ireo efa hitsangan-ko velona ka hampakarina any an-danitra. Tsy tanteraka izany faminaniana izany ka niteraka io atao hoe "Fahadisoam-panantenana lehibe" io.